Handak samingguan ni sudah Ongol pina nang kaya orang pusang kada sing duitan. Penyakit pengaulirnya kambuh pulang, selawas gawian memantat haur libur ja. Baroko gin, wayah krisis ni paksa menukar bilahan, nang biasanya sanggup menyetok sampai se slop wayah ni hakunja maisap sampai lingis timbakunya.
Anang Gabau nang biasanya lalu ja di muka rumah Ongol, kenapa kah hari itu hakun singgah lawan motor bebeknya nang sudah bakaredak tu. Pina tekerinyum pulang melihat kawannya seikung tu taungut kada sing mandian, sampai tangah hari.
“Uy Ngol, apa garang dipikir? Lapas kah timbakan maka taungut neh?” ujar Anang pina maului.
”Muha ikam tu ah Nang, datang tahu mahuluti ja lawan kawal. Kada tahu kah aku ne lagi pusang nah, gawian mamantat kada jelas lagi. Mana kabun ampun boss habis tabakar pulang nah. Bete aku Nang ai. Bete..tahu lah ikam,” sahut Ongol bamamai.
Mandangar mamaian Ongol, masam muha Anang. Paksa baparak lawan mamusut ke bahu Ongol, gaer pinanya kalu pina kena himpat sandal. Begegemetan Anang, membiasai sang baginda Ongol tu, sambil muha pina takarinyum.
Handap kisah, sambil mendangarakan Ongol bamamai, Anang tiba-tiba baisi ide handak membawa kawannya tu bejalanan ke luar kota. Rencananya menaiki motor bebeknya nang kaluaran jaman pakaian tu pang. Untungja nang ngaran Anang ni cangkal meharagu, jadi topcer ja pinanya amun dihanggus jalan jauh.
”Daripada ikam pina muyak kayaini Ngol, baik kita bejalanan kah ke kampung tarang sana. Malar pang jauhnya, 4 jam hanyar sampai. Tapi pang di pinggir jalan banyak orang betanaman buah, jadi nyaman kita kawa sambil singgah,” ujar Anang membawai.
Mandangar kyatu, takarinyum Ongol. ”Nah ikam neh, bisa banar mahibur kawan, ayuam pabila kita tulak, wayah niam kah?” balas Ongol.
Marasa siap, apa da badua hancap naik ke motor, Anang nang jadi joki. Ongol hancap mandi lawan maambil tapih gasan bekelubut amun singgah di jalan. Kada peduli lagiam bedua megas motor antangan parak sanja, mana padang kabut asap pulang di jalan.
Sejam sudah bedua di atas motor, sampai kirip mata Ongol takana angin. Apa Anang pina hanggur tarus lawan gas, merasa jalanan sunyi kada tapi banyak orang nang lalu. ”Bagimit ja Nang, handak kadap sudah hari ni, mana, kabut pulang nah. Pina palak mata ni sudah nah,” ujar Ongol menagur.
Mandangar Ongol kyitu, pina santai sambil takarinyum ja Anang menyahuti. “Tenang ja ikam Ngol, aku ni sudah pengalaman jalan jauh. Inya amun ada kendaraan talihatja lampunya dari jauh, jadi kawa kita me les nyaman kada teranjah,” sahutnya.
Kada lawas Anang bapander, talihat lampu sebuting sing nyarakan dari hadapan buhannya. Apa ada, Anang membawai Ongol behereng nyaman kada tetampuh lawan kendaraan dihadapan buhanya tu, pisit Ongol baingkut sampai tapajam. “Baingkut Ngol, ada motor di muka. Nah bujur kalo, tahu ja aku ni mun ada urang di muka, biarnya padang kabut hari ni nyarak ja penjakan ku ni,” ujar Anang.
Kada lawas, hanyar lalu pada tikungan “S”, ada pulang lampu sebuting nang nyarak jua. “Awas Nang, ada kendaraan pulang dihadapan tu, lakasi gemeti gasnya,” kuriak Ongol.
Mandangar Ongol pina gaer, makin mehuluti Anang peragah betampai kelihaian. Ditambahnya gas motor supaya handak menyelip lawan lampu nang pina nyarak tu tadi.
Pas makin baparak, tasintar lampu motor buhannya, sakalinya lain motor nang dihadapan buhannya. Mobil pikap buruk sakalinya, bajalan pina lambat, model handak mogok. Dari pada teranjah, mau kada mau, Anang membanting kemudi ke luar jalur aspal, sampai temasuk kepadang sabat. Maka ada paritnya pulang, lawan banyak tanaman nang meolah awak miang.
”Apa jar ku Nang !!!. Ikam pina musti bemotor, mobil ikam sangka motor. Handak ikam lawan lah. Ni nah jadinya, lingsak siku ku,” kuriak Ongol bemamai, sambil menunjul kepala Anang.
Anang sambil mamusut lawan lintuhut nang lingsak, mau kada mau temandam lawan masam muha di mamai Ongol. Untung ja motor nang ditunggangi buhannya, baya gugur tehereng ja sangkut di ranting karamunting.
“Maaf Ngol, aku kada menyangka amun nang tadi tu lampu mobil. Sakalinya sabuting ja lampunya nang benyala, sabutingnya picak lalu. Mana buruk pulang mobilnya, pina betagar. Sial banar kita hari ni, Ngol mana awak singkal dapatnya nah,” sahut Anang, sambil membiasai Ongol nang tambah maroseng, nyaman mau babuat lagi melanjutkan perjalanan. (gus)